Giovanni Giacomo Casanova - Pamiętniki

tłumaczenie: Tadeusz Evert

seria/cykl wydawniczy: Fortuna i fatum

wydawnictwo: W.A.B.

data wydania: 6 listopada 2013

liczba stron: 380

kategoria: biografia/autobiografia/pamiętnik

Zapewne nazwisko Casanova jest wam znane, nie jednokrotnie mieliśmy okazję go „spotkać” w filmach. Co więc kryje się pod maską słynnego włoskiego kochanka? Oczywiście liczne romanse i co się z tym wiąże różne nie przyjemne przypadłości, ale w przypadku tego mężczyzny jest jeszcze coś. Był on niezwykle intrygującą osobą, mającą wiele zainteresowań . Kim więc był Jakub Casanova? Był księdzem, pisarzem, matematykiem, alchemikiem, poetą a nawet przedsiębiorcą, jednak ponad wszystko, kochał uciechy życia. Na owe Pamiętniki trafiłam zupełnie przypadkiem, wzmianka o samej książce i o autorze była w dodatku do pewnej gazety. Zaintrygowana postanowiłam ją od razu mieć. Szczególnie, ze opinia była zachęcająca, więc postanowiłam poznać Casanove bliżej.

Alchemik, szarlatan i hipnotyzer. Stał się sławny po aresztowaniu za bezbożność i czary. Casanovę przyjmowano na dworach wielkich tego świata: carycy Katarzyny, Fryderyka Wielkiego, Stanisława Augusta Poniatowskiego. Jego pojedynek z polskim magnatem i przyjacielem króla, Franciszkiem Ksawerym Branickim stał się sensacją towarzyską. Poszło oczywiście o kobiety. Nade wszystko jednak kochał rozkosze życia, co szeroko opisał w swych pamiętnikach, które nadal czyta się z wypiekami na twarzy.

Ta książeczka jest tylko cząstką z życia naszego bohatera. Oryginalnych tomów jest piętnaście a może nawet i siedemnaście, jednak na język polski nigdy nie przetłumaczono ich w całości. Owszem pojawiały się zapiski Casanovy ale tylko we fragmentach i to pod kontrowersyjnymi tytułami takimi jak: Od kobiety do kobiety oraz Mrożąca krew w żyłach ucieczka z więzienia ołowianego. W życiu tego człowieka działo się jednak znacznie więcej. Dlatego też tłumacz postanowił przybliżyć nam postać Casanovy w szerszym formacie, wybrał to co najciekawsze i co może nas zainteresować tym samym poszerzając treść. Co do treści to powiem szczerze, że jest wciągająca. Przybliża czytelnikowi życie i obyczaje jakie panowały w tamtym czasie. Postacie były nadzwyczaj przebiegłe i barwne. Obyczaje zaś i język zupełnie inne niż w dzisiejszych czasach. Jednak nie zawsze życie kochanka było tak barwne jak się wydaje. Uwielbiał kobiety, uwodził je i zazwyczaj nie miał skrupułów, bywały jednak takie momenty, w których jego serce wypełniały emocje. Miał zmienne nastroje i szybko wpadał w gniew, gry w karty przyprawiały go o bankructwo jak i o „fortunę”. Podobnie zresztą z kobietami. Był znany i dużo podróżował, odwiedził nawet nasz kraj. Jakie miał o nas zdanie?
„Trzeba rzec, że pod przykrywką układnych manier i łagodności Polacy zachowali coś dzikiego i barbarzyńskiego. W ich wylewnej przyjaźni jak i w gorącej, pamiętliwej nienawiści wyczuwa się jeszcze Sarmatów i Scytów. Zdają się nie rozumieć, że honor zabrania napadać gromadą na wroga, gdy się nadarzy sposobność.”
Czy był przystojny? Dla jednych pewnie tak, dla innych zapewne nie. Był niezwykle wytrzymały fizycznie i niesamowicie żywotny. Jednak nie wątpliwie miał charyzmę i przyciągał ludzi jak magnes. A że zawsze wiedział co powiedzieć i jak się zachować był proszony na wszelkiego rodzaju uroczystości. Zawierał bardzo ciekawe znajomości, dużo czytał i często uciekał.
 „– Tego weneckiego szlachcica? Tak, to mój przyjaciel. – Nie podoba mi się jego szlachectwo. Nie budzą we mnie szacunku ci, którzy je kupują. – A ci, co je sprzedają, najjaśniejszy panie? – pyta Casanova.” 
Na starość osiadł w zamku hrabiego Józefa Karola Emmanuela Waldstein-Wartenberga, na jego zamku w Czechach, i tam właśnie powstały te Pamiętniki. Nie przepadam za biografiami, jednak ta książka mnie zaintrygowała, przeczytałam ją z ciekawością. Sam Casanova doskonale sprawdził się jako narrator i zwraca się bezpośrednio do czytelnika (jako do mężczyzny). Bardzo dobra lektura i myślę, że warto ją przeczytać. Kto wie, może pewnego dnia będziemy mogli przeczytać wszystkie tomy i jeszcze lepiej poznać Casanovę.
„Każdy wiersz tej książki czyta się z prawdziwą przyjemnością” 
                                                                                               Heine