Agata Christie - Śmierć na Nilu

autor: Agatha Christie

tłumaczenie: Natalia Billi

tytuł oryginału: Death on the Nile

wydawnictwo: Dolnośląskie

data wydania: listopad 2011 (data przybliżona)

liczba stron: 336

kategoria: thriller/sensacja/kryminał

Cenię sobie dobry, klasyczny kryminał w doskonałym wykonaniu, dlatego też po raz kolejny wybrałam książkę Agaty Christie. Tym razem padło na intrygujący, zapowiadający ciekawą i krwawą akcję, tytuł – Śmierć na Nilu. Dlaczego akurat wybrałam tę książkę, a nie inną? Myślę, że znów szalę przeważyło moje wspomnienie z okresów „późnego dzieciństwa” i pewien krótki przebłysk sceny filmowej. Wytworny dżentelmen z wąsikiem w jasnym garniturze próbujący rozwikłać zagadkę śmierci na statku… Niewątpliwie przypominał on Herkulesa Poirota a i klimat pasował idealnie do powieści Christie. To wspomnienie krążyło gdzieś w mojej podświadomości, ale dopiero gdy zobaczyłam książkę odżyło pełnym blaskiem. Kolejnym przemawiającym argumentem jest fakt, że bardzo lubię twórczość tej autorki.

Poirot wyjeżdża odpocząć do Egiptu, ale od razu zawodową czujność budzą relacje między trojgiem współuczestników wycieczki. Linnet Ridgeway posiada wszystko: urodę, inteligencję, bogactwo...i męża, którego zwinęła sprzed nosa swojej przyjaciółce Jacqueline. Teraz Jacqueline nie opuszcza jej na krok, pojawiając się wszędzie tam, gdzie udaje się para w podróży poślubnej. Jej obecność zatruwa im każdą chwilę? Linnet z mężem próbują uwolnić się od jej krępującej obecności, w tajemnicy wsiadając na statek podróżujący po Nilu. Ale okazuje się, że Jacqueline już tam jest...

Jest to taka historia jaką lubię. Są ofiary, są podejrzani, są poszlaki, dowody i trzeba wskazać winnego. Lubię zgadywać, kombinować i zagłębiać się w ludzką naturę. Podoba mi się taki styl śledztwa… typowy dla Poirota - przesłuchania i jego dedukcje (inne niż mojego ulubieńca Holmesa). Akcja powieści toczy się swoim rytmem, nie biegnie na złamanie karku… W książkach Christie liczy się spokój, napięcie i subtelność. Jej kryminały są pełne elegancji, mimo różnego rodzaju przestępstw – w tym przypadku morderstwa. Od razu zaznaczę, że cała ta opowieść, nie jest wcale taka przejrzysta jak mogłoby się wydawać…nie mamy tutaj do czynienia tylko z zagadką, jaką jest wykrycie mordercy. W tej historii znajdziemy miłość i pieniądze, czyli namiętności, dla których zazwyczaj się grzeszy. Wątki się przeplatają a bohaterowie są barwni i nie przejrzyści. Oczywiście można by narzekać, że na owo morderstwo trzeba sobie trochę poczekać, ja jednak uważam to za zaletę. Nie mamy wszystkiego podanego na tacy…rach ciach i już mamy trupka w przysłowiowej szafie. Czytelnik ma okazję rozeznać się w temacie, poznać trochę postacie i dopiero potem zagłębić się w dramacie rozgrywającym się na tej egzotycznej i znanej wszystkim rzece. Oczywiście gwiazdą tego śledztwa i tym samym podróży jest sam Herkules Poirot, który swoją rolę podkreśla kilkoma zdaniami:

„Jeśli coś się wyłoni z ziemi podczas prowadzonych wykopalisk, to bardzo starannie czyści się teren wokół tej rzeczy. Wybiera się zbędną ziemię, oskrobuje tu i ówdzie przedmiot ten nożem, aż oczyszczony z zewnętrznej warstwy, ukaże się w całej swej krasie, gotowy do opisu i fotografii. Do tego właśnie dążę: usunąć zbędne naleciałości, abyśmy mogli dojrzeć prawdę, nagą prawdę w całej jej okazałości.”

Podsumowując: kryminał najwyższych lotów. Fabuła jest dopracowana w najdrobniejszych szczegółach. Nie nudzi, a do tego jest wręcz przepełniona elegancją i barwnymi dialogami. Jest to książka, którą można się delektować. Czytałam ją z wielką przyjemnością i zaciekawieniem. Ani przez sekundę nie poczułam się rozczarowana czy zniechęcona. Tak, więc moje wspomnienie zaowocowało wspaniałą lekturą no i pozostało ulokowane w odpowiednich szufladkach. A film na podstawie tej książki, muszę koniecznie obejrzeć i cofnąć się w czasie. Poza tym chętnie porównam wersję książkową od ekranowej. Po raz kolejny Królowa Kryminału udowodniła swój talent. Ten kryminał z pewnością przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom twórczości Christie. Myślę, że zaspokoi gusta fanów klasycznego dobrego kryminału.

„Człowiek może się przyznać, tak czy owak, do zamierzonego morderstwa, ale niepodobieństwem jest skłonić go, by przyznał się do prawdziwego występku.”

Książka bierze udział w wyzwaniu:

Kiedyś przeczytam

Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (+ 2,1 cm)