Jacqueline Raoul-Duval - Zakochany Kafka

tłumaczenie: Halina Lubicz-Trawkowska

wydawnictwo: Pascal

data wydania: 15 stycznia 2014

liczba stron: 304

kategoria: biografia/autobiografia/pamiętnik

Do przeczytania skłonił mnie opis na okładce ale, przede wszystkim urzekła mnie sama okładka. Nie miałam styczności z twórczością Kafki , nazwisko mi oczywiście znane i pewnie nie raz w szkole średniej o nim słyszałam. Zanim jednak zaczęłam czytać usłyszałam, że książka ta nie jest zbyt ciekawa, jednak ja postanowiłam przeczytać. Czy życie miłosne niemieckojęzycznego pisarza pochodzenia żydowskiego może być interesujące? Czy on sam jest ciekawą postacią? Owszem tak.

Kafka zakochany. Wrażliwy. Nieznośny. Zazdrosny. Wymagający. Zaborczy. Genialny pisarz. Wariat na punkcie miłości. Chciał się zabić, gdy Felicja nie odpisywała na listy. Romans z Grete dał mu dziecko. Z Mileną spotykał się w tajemnicy przed jej mężem. Dla Dory zerwał kontakty z rodziną. Franz Kafka był atrakcyjnym, smukłym i eleganckim mężczyzną. Kimś w rodzaju dandysa, który wiedział, jak oczarować towarzystwo. Robił niezwykłe wrażenie na kobietach. Te, w których się zakochał mieszkały daleko, w Berlinie lub Wiedniu. Z wszystkimi był zaręczony, żadnej nie poślubił. Pod koniec każdego ze związków rozpaczliwie pogrążał się w pisaniu i tworzył swoje najsłynniejsze dzieła: Przemianę, Amerykę, Proces.... Kafka in love to biograficzna powieść na podstawie listów miłosnych i dzienników pisarza. Autorka śledzi losy jego czterech związków i pokazuje geniusza owładniętego miłością.

Na początku jednak miałam mieszane odczucia co do tej powieści. Pomysł na napisanie takiej książki, jest niezwykle ciekawy, gorzej jednak z wykonaniem. Musze przyznać, że momentami miałam wrażenie, że fragmenty są chaotyczne, trzeba było połapać się w wątkach. Wykonanie nie jest zdecydowanie w moim stylu, można było napisać to ciut inaczej, bardziej płynnie. Nie zmienia to jednak faktu, że książka jest wciągająca i czytelnik nie może oderwać się od niej do samego końca. Franz Kafka to nie wątpliwie ciekawa postać, jednak dość skomplikowana. Tak przynajmniej idzie wywnioskować z pierwszej części książki. Momentami wyłania się obraz przytłaczającego mężczyzny, który sam nie wie czego chce i boi się zaangażowania, kompromisu i szczęścia. Zresztą z tego czego dowiadujemy się o jego dziełach w tej

Franz Kafka

książce, pisał on o niestabilnym stanie duchowym wielu ludzi ówczesnego wieku. W swoich utworach przedstawiał on człowieka jako istotę wyobcowaną, której związki z innymi ludźmi uległy zniszczeniu. W jego dziełach dużo jest smutku i samotności a bohater za każdym razem ponosi klęskę i zostaje sam. W szkole zazwyczaj nie dowiadujemy się zbyt wiele o życiu prywatnym autorów , jeśli już to przelotnie dowiadujemy się o istotnych szczegółach, które w danym momencie muszą nas zainteresować, bądź są nam potrzebne. Tutaj poznajemy słynnego Kafkę od podszewki, mamy wgląd w jego relację z ludźmi. Z kobietami. Z Felicją połączyły go listy, które były pełne wyznań a godziny na oczekiwanie choćby jednego pisanego słowa były gorączkowe i niecierpliwe. Jednak spotkania okazały się jedną wielką klęską. Byli o krok od ślubu, jednak nigdy do niego nie doszło. Był to nie łatwy związek, można by rzec, że niezdrowy. Z Mileną spotykał się w tajemnicy przez jej mężem. Był na każde jej zawołanie, spełniał każdą prośbę, nawet

Jacqueline Raoul-Duval

najbardziej absurdalne i wycieńczające go w chorobie. Największe znaczenie miał dla niego związek z Dorą. To właśnie Ona dała mu szczęście, ona się nim opiekowała do końca. Z każdą kolejną przeczytaną stroną byłam bardziej zaintrygowana osobą Kafki. Był to człowiek, który bardzo długo mieszkał z rodzicami, był zdominowany przez ojca, chorowity i niewątpliwie dziwny. Miał swoje dziwactwa. A może po prostu był oryginalny? Człowiek, który szuka odpowiedzi, szuka sensu życiu i cenił sobie spokój. Uwielbiał spędzać czas na pisaniu listów i kontemplacji przyrody. Kochał pisanie, tworzył z pasją. Jednak do końca pozostał kawalerem. Książkę niewątpliwie warto przeczytać, nie jest to zwyczajna powieść o lekkiej tematyce. Znajdziemy tutaj fakty. Jest to powieść biograficzna stworzona z listów i zapisków jakie zostały po autorze. Przeczytałam ją niewątpliwie szybko i moje początkowe rozczarowanie i niesmak zastąpiło poczucie sytości. Jestem bogatsza o informacje, o wiedzę i o historię. Czytając dowiemy się kilku ciekawych rzeczy i poznamy ówczesne zakątki. Jesteśmy świadkami miłosnych niepowodzeń, światkami wielkiej przyjaźni i oddania. A także cierpienia.

„Widać mogę kochać tylko to, co zdołam postawić nad sobą tak wysoko, że staje się dla mnie nieosiągalne”.