Sara Shepard - Pozory mylą

autorka: Sara Shepard

cykl: The Lying Game (tom 3)

wydawnictwo: Otwarte

tłumaczenie: Gądek Mariusz

tytuł oryginału: Two Truths and A Lie

data wydania: 4 czerwca 2014

liczba stron: 296

kategoria: literatura młodzieżowa

„Czasami czyny przemawiają lepiej niż słowa.”

Ostatnio na blogu pojawiła się recenzja świetnego kryminału, więc poszłam za ciosem i postanowiłam wejść na ścieżkę pozorów i poszukać mordercy Sutton. Nadszedł czas na trzeci tom słynnej serii The Lying Game – „Pozory mylą”. Dwa pierwsze tomy nie przyniosły rozwiązania, gra w kłamstwa trwa nadal, a sekret goni sekret.

Dwa miesiące przed moim zniknięciem zaginął słuch o Thayerze – chłopaku, w którym podkochiwała się Laurel. Nie mam pojęcia, co się z nim stało, ale myślę, że to była moja wina. Niestety nie mogę cofnąć czasu. Jestem martwa, a Emma, moja siostra bliźniaczka, udaje mnie, żeby dowiedzieć się, kto mnie zabił. Powrót Thayera sprawia, że na jaw wychodzą kolejne tajemnice...

Spoglądam na migający kursor i zastanawiam się, co by tu napisać… A konkretniej, jak zrobić to tak, żeby nie zdradzić zbyt dużej ilości szczegółów z tego tomu jak i poprzednich. Będzie to nie lada wyzwanie. No cóż trzeba spróbować. Nie bez powodu trzecia część nosi taki tytuł, a nie inny. Tutaj pozory mylą. To, co się wydaje pewnikiem nie zawsze jest prawdziwe. Oczywiście nasza bohaterka Emma i towarzysząca jej mentalnie Sutton starają się poskładać wszystkie poszlaki w jedną całość (każda osobno) jednak nie idzie to tak sprawnie jak się wydaje. Thayer to chodząca zagadka. Ktoś, kto wyzwala strach, dziwne przyciąganie, a także burzy spokój. Osoba niewątpliwie mroczna, która odgrywa bardzo istotną rolę w tej części. Czy dowiemy się, kto zabił? Nie, nadal trzeba będzie węszyć i mieć oczy oraz uszy wrażliwe na to, co się dookoła dzieje. Zabawa w detektywów nadal trwa, a Emma ma tylko jednego sprzymierzeńca, który zna prawdę, Ethana.

Jaka jest trzecia część? Zapewne interesuje Was to, czy nie jest zwyczajnym laniem wody, lub odgrzewanym kotletem. Myślę, że nie. Oczywiście nadal szukamy mordercy, który może być tuż obok. Całość przebiega tak samo jak w poprzednich częściach, Emma musi nadal udawać swoją zmarłą siostrę, jednak radzi sobie z tym zadaniem bardzo dobrze. Odkrywamy sekrety, poszlaki i wnikamy do wspomnień Sutton, które nie są zbyt częste. Całość lekka i przyjemna. Zabawa w detektywa sprawia czytelnikowi przyjemność. Autorka za pomocą wymyślnej przez siebie historii, bawi się z nami w kotka i myszkę. Podstawia nam postacie, wydarzenia by nas zmylić lub podsunąć nam trop. W ten sposób dowiadujemy się więcej o życiu Sutton i jej znajomościach z innymi ludźmi. A także poznajemy więcej szczegółów na temat dnia, w którym zniknęła. Można by pomyśleć, że trzeci tom będzie mniej ciekawy, ale tak nie jest i myślę nawet, że jest na takim samym poziomie jak poprzednie. Kolejnym plusem jest to, że nawet po dłuższej rozłące z tą serią, łatwo odnajdziemy się w swojej roli podglądacza i detektywa. Wszystko za sprawą, małego przypomnienia na początku, które odświeża pamięć, ale nie irytuje. Jestem pod wielkim wrażeniem tego, jak autorka przyciąga czytelnika, sprawia, że nadal mu się chce czytać. Zachęca, wodzi za nos i intryguje. Wychodzi na to, że Sara Shepard stworzyła ciekawą serię dla młodzieży i nie tylko. Chciałabym już poznać rozwiązanie tej zagadki, ale jeszcze muszę trochę pobawić się w tę grę. Najchętniej od razu, zabrałabym się za kolejny tom, ale niestety muszę nadrobić inne zaległości.

Książka bierze udział w wyzwaniu:

Kiedyś przeczytam

Czytam opasłe tomiska

Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (+ 2,1 cm)