Federica Bosco - Nie tacy oni straszni

wydawnictwo: Prószyński i S-ka

tłumaczenie: Agata Pryciak

tytuł oryginału: Non tutti gli uomini vengono per nuocere

data wydania: 11 sierpnia 2015

liczba stron: 456

„[…] o wiele łatwiej jest coś stracić, niż zdobyć, a co dopiero zadbać o to, co się ma.”

Przyciągająca wzrok okładka to już połowa sukcesu. Nie ważne czy śmieszy, wywołuje gęsią skórkę czy zachwyt. Grunt, że zatrzymamy na niej wzrok przez chwilę i przeczytamy opis, potem być może zabierzemy ją ze sobą do domu. Ostatnio w moje ręce trafiło takie „okładkowe coś”. „Nie tacy oni straszni” autorstwa Federici Bosco to powieść odziana w dziwną szatę graficzną. Niby nijaką, obleśną, bo z żabim księciem w koronie, a jednak na swój sposób zabawną. Podsumowując: intrygująca i zabawna. A jak jest z treścią? Czy jest równie pozytywna i pełna dystansu? Od razu powiem, że tak.

Cristina ma trzydzieści dwa lata, fajtłapowatego chłopaka, kota z nadwagą o wymownym imieniu Krokiet, ekscentrycznego brata bliźniaka, przytulne mieszkanie w centrum Bolonii i ciepłą posadkę w lokalnej telewizji. Dwadzieścia cztery godziny później chłopak znajduje sobie nowy obiekt westchnień, Krokiet postanawia uciec z domu, a Cristina traci jednocześnie pracę i mieszkanie. Podejrzewana o próbę samobójczą, trafia na ostry dyżur i płukanie żołądka. Bezdomna i bezrobotna Cristina będzie musiała zamieszkać wraz z bratem-dziwolągiem i rodzicami, którzy po ponad czterdziestu latach małżeństwa mówią do siebie per Pysiu i Kluseczko… A jakby tego było mało, młody pan doktor od płukania żołądka jest obłędnie przystojny i beznadziejnie zajęty. Jeśli kiedyś zdawało ci się, że nieszczęścia chodzą parami, to jesteś w błędzie. Nieszczęścia to bestie stadne. Czasem nawet joga i buddyjskie mądrości nie są w stanie przywrócić ci równowagi…

… a może po prostu same chęci nie wystarczą?! Być może nie staramy się wystarczająco, albo szukamy nie tam, gdzie trzeba? Może być z kolei odwrotnie, staramy się aż za bardzo, tylko prosimy los nie o to, co trzeba? Istnieje jeszcze inne wyjście (a może i kilka?) nie potrafimy dostrzegać pozytywnych rzeczy w tym, co nas spotyka? Każdy dzień to próba. Każdy może okazać się pechowy, albo przełomowy w naszym życiu. Jak więc jest z tą przewrotnością losu i pechem? To prawda, że nieszczęścia to bestie stadne...mamy na to przykład Cristiny, której życie wywróciło się do góry nogami. Mimo wszystko czytelnik polubi tego jej pecha i to wcale nie, dlatego że ludzie czerpią energię z cudzego nieszczęścia. Po prostu Cri w tej swojej zagmatwanej codzienności pokazuje nam siebie. Jest zabawna, sarkastyczna, naiwna, czasem zachowuje się jak desperatka. Wykorzystuje sytuacje, by choć przez chwilę być przy doktorku, który skradł jej serce. Jest to historia, która pokazuje, że ludzie są jak ćmy… lecą do światła mimo tego, że grozi im poparzenie. Tak samo jest z naszą bohaterką, wie dobrze, że grozi jej ból, a mimo wszystko robi wszystko, aby zaznać szczęścia – choć przez chwilę. Mimo tych wszystkich przeciwności całość jest zabawna i pozytywna –zapewne za sprawą Cristiny, która potrafi rozbawić do łez. Chciałoby się powiedzieć, że jest komiczna.

Postacie:

Cristina… uwielbiam ją. Co tu dużo mówić. Dała mi tak pozytywnego kopa, że uśmiecham się do teraz. Wbrew pozorom silna babka, która ma pecha do facetów i nie tylko. Jej walka z chaosem jest zabawna i pouczająca. Z czasem nabiera dystansu i robi swoje. Walczy, marzy, płacze i idzie z podniesioną głową. Kobieta żywioł… spontaniczna, narzekająca, sarkastyczna, „masochistka”. Bratnią duszę ma w przyjaciółce, która jest chodzącym spokojem i Buddą w spódnicy. Daje rady i wspiera. Totalne przeciwieństwo Cri… Co tu dużo mówić… postacie są barwne i każdy znajdzie tutaj coś dla siebie.

Trzech facetów i jedna kobieta… Trzech żabich królewiczów… i jedno pytanie. Który okaże się księciem? Ile pocałunków wystarczy, aby zdarzył się bajkowy cud? Pierwszy z nich to nie tylko fajtłapa, ale dodatkowo jeszcze dupek na skalę światową. Facet, na którego brakuje słów. Drugi zaś jest przeciwieństwem pierwszego, ale nie tak jak myślicie. Kolejny upierdliwiec. Chodzący sucharek, który jest tak czerstwy, że zęby można połamać i jeszcze się zakrztusić. Niewątpliwie barwny i oryginalny… jednak nawet świętego by z równowagi wyprowadził. Trzeci to już chodzący ideał. Kulturalny, odpowiedzialny, przyjacielski, życzliwy, przystojny, ale… Zawsze jest jakieś „ale”. Którego tu wybrać? Jak wyplątać się z pogmatwanych sytuacji? Który pod postacią brzydoty okaże się idealny?

Co do rodzinki… Barwna i wesoła. Komiczna i uzupełniająca Cri.

Podsumowując: książka, którą warto mieć i przeczytać. Nie tylko przyjemna, lecz na swój sposób pouczająca. Opowieść o przeciwnościach losu, pechu i chaosie…o miłości, przyjaźni, rodzinie i upokorzeniach. O potrzebie spokoju… Całość jest rewelacyjna. W tej książce znajdziecie dużą dawkę dobrego humoru i zakochacie się w niej od pierwszego zdania. To pigułka rozweselająca w formie książkowej. Taka tragikomedia i bajka w jednym. Lekarstwo na jesienno – zimową chandrę (która niestety już coraz bliżej). Lubicie testować wytrzymałość bohaterów? W takim razie tutaj znajdziecie to, co trzeba. Ja ją uwielbiam… Mam nadzieję, że i Was oczaruje!

Za możliwość przeczytania ebooka dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka