Laura Akkot - Moje życie z OCD

autor: Laura Akkot

wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza

data wydania: 2014 (data przybliżona)

liczba stron: 56

kategoria: biografia/autobiografia/pamiętnik

„ (…) natręctwa zalicza się do zaburzeń, w których podstawowym objawem jest lęk.”*

Tak cienkiej książki dawno już nie czytałam ( kiedyś, co prawda miałam styczność z krótszym o połowę „Latarnikiem” Henryka Sienkiewicza) i muszę przyznać, że moje zdziwienie na jej widok było spore. „Moje życie z OCD” autorstwa Laury Akkot to rodzaj pamiętnika, w którym autorka zapisuje swoje doświadczenia w walce z chorobą zwaną zaburzeniami obsesyjno – kompulsywnymi (ang. Obsessive-compulsive disorder). Czym tak naprawdę jest to OCD? To choroba, o której tak naprawdę wiemy niewiele, a na ludzi dotkniętych tą przypadłością patrzy się jak na dziwaków. Mało kto z zewnątrz potrafi rozpoznać objawy, zrozumieć i zaakceptować. Najłatwiej osądzić, wziąć za wariata czy nakrzyczeć.

Rozedrgana i pełna napięć relacja młodej kobiety cierpiącej na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (obsessive-compulsive disorder, w skrócie: OCD); swoisty dokument pokazujący, czym jest życie osoby owładniętej przez nerwicę natręctw. Wyniszczająca psychiczna udręka, próby okiełzania choroby, wzloty i upadki w walce z własnymi demonami.

„ Czuję się jak niewolnik, muszę po jedzeniu i różnych innych czynnościach myć ręce, a w trakcie wykonywanej czynności mam je brudne i nie czuję się swobodnie”

Jesteście sobie w stanie wyobrazić piekło na ziemi? A jeszcze dokładniej to więzienie we własnym ciele, gdzie rolę celi z kratami odgrywa Wasza psychika? Nie możecie? To myślę, że po przeczytaniu tej książki, choć troszkę naszkicujecie sobie ten obraz. Od tej choroby nie ma ucieczki. Ona będzie powracała jak bumerang. Na chwilę przysiądzie w kącie, by za chwilę znów wyjść z ukrycia i zaatakować z podwójną siłą. Będzie prześladowcą, stalkerem, natrętem i obsesją w jednym. Można z nią walczyć na wiele sposobów, można próbować oswoić i jakoś żyć, ale nigdy nie będzie się stuprocentowo wolnym. Prochy mają skutki uboczne, zabijają nasz mózg, natomiast OCD to piekło, które katuje chorego w najbardziej wymyślne sposoby. Kolejnym wyjściem jest terapia, która być może pozwoli okiełzać bestię… Historia opisana w tej niepozornej książce zobrazuje wszystkim, z czym muszą mierzyć się chorzy na OCD. Te zapiski młodej kobiety są chaotyczne, jednak szczere i przepełnione bezsilnością. Laura Akkot mierzy się z tą chorobą praktycznie od dziecka, jednak początki nie były tak uciążliwe. Stopniowo się nasilały, aby przybrać rozmiary wyniszczające. W pewnym momencie postanowiła zapisywać to, co się z nią działo… a działo się sporo. Ta autobiograficzna książeczka uświadamia czytelnikowi jak krucha jest ludzka psychika. Jak łatwo mogą zawładnąć nią demony, z którymi trzeba walczyć każdego dnia. Z lekami czy bez.

„leki moje ukojenie, moje zniewolenie”

Ta historia nie jest tylko o chorobie, o przesadnej higienie, obsesjach, lekach i otępieniu lekami. Tutaj zawarta jest miłość, oddanie drugiemu człowiekowi i sens, jaki ma w sobie miłość i małżeństwo. Przez zasłonę utkaną z lęków przebija się miłość i siła. Co prawda pojawia się zwątpienie, pojawiają i łzy… zatracenie, jednak gdzieś tam przebija się jakaś iskierka nadziei.

„Często już nie mam sił, by żyć. Ale żyję, bo, poza chorobą, moje życie mimo wszystko jest piękne i szczęśliwe.”

OCD to nie tylko obsesje na punkcie czystości, porządku, zdrowia czy o dopięciu wszystkiego na ostatni guzik… to także rytuały, które chory musi wykonać, aby zapobiec wydarzeniu, które może się zdarzyć, gdy się tego zaniecha. Wykonując dane czynności chroni się np. żonę, dzieci, rodziców.

„Moje życie z OCD” to tak naprawdę niewiele treści, jednak przekaz zawarty w tym minimalizmie jest ogromny. Chaotyczna, ale pouczająca. Zostawia w pamięci jakiś ślad. Otwartą furtkę, dzięki której czytelnik poszerzy swoją wiedzę i dzięki temu stanie się czujny na tego typu sygnały. Ta choroba może dotknąć, każdego z nas… być może już lekceważymy jej symptomy. Myślę sobie, że Laura Akkot wykazała się nie tylko niezwykłą siłą, pisząc ten „pamiętnik”, ale co ważne odwagą. Odkryła się przed czytelnikami… książki tego typu są czasem kontrowersyjne, szokujące, ale wartościowe… mimo, że nie zawsze łatwe w odbiorze. Jest to lektura wara przeczytania, nie zajmie nikomu wiele czasu a niektórymi wstrząśnie. Cóż więcej mogę powiedzieć? Najlepiej przeczytać i poznać ciemną stronę ludzkiej psychiki… być mądrzejszym po lekturze i czujnym.

„U mnie w głowie CHAOS, a wokół próbuję utrzymać nienormalny PORZĄDEK, a powinno być odwrotnie – w głowie PORZĄDEK, a wokół nieprzeszkadzający mi żyć, nieogarnięty przeze mnie CHAOS.”

*Cytat pochodzi z książki „Nerwica natręctw" autorstwa Padmala de Silvy oraz Stanleya Rachmana.