Alice Munro - Księżyce Jowisza

tłumaczenie: Agnieszka Pokojska

tytuł oryginału: The Moons of Jupiter

wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

data wydania: 21 maja 2014

kategoria: Literatura piękna

Księżyce Jowisza to kolejna książka – królowej opowiadania – Alice Munro. Zbiór opowiadań rozpoczyna „wstęp” , który pozwala nam poznać stosunek autorki do własnych opowiadań. Dowiemy się między innymi jak powstają i skąd czerpie pomysły. Niektóre z opowiadań zawartych w tym zbiorze mają więcej wspólnego z życiem osobistym Alice Munro a inne znacznie mniej – jednak żadne nie aż tyle jak można by sądzić. Opowiadanie tytułowe zawiera pewne okoliczności śmierci ojca autorki, natomiast „Sezon na indyka” jest dedykowany szwagrowi Munro. Dlaczego? Tego się już sami dowiecie. 

Polska premiera tomu tegorocznej Noblistki, Alice Munro z 1982 roku! W tych przepięknych i nieustannie zaskakujących opowiadaniach jednej z najbardziej uznanych współczesnych prozatorek wiele się dzieje: zdrady, pojednania, romanse czy żałoba po ukochanej osobie. Ale najważniejsze w „Księżycach Jowisza” są przemiany bohaterów, ich konfrontacje z sobą samym pełne gniewu, urazy i nieskończonego współczucia, które bohaterowie komunikują czytelnikom z elektryzującą mocą. Tematyka zbioru zdominowana jest przez rozpacz i smutek kobiet.

W tych opowiadaniach spotkamy kobiety w różnych konstelacjach życiowych, są : młode i stare, zdradzone i kochane, ciche i energiczne. Łączy je zaś przemijanie i wybory jakich dokonały. Zetkniemy się z codziennością, jaka je otacza. Każda z tych kobiet ( tak jak i każdy zwykły człowiek) ma swoje prywatne piekło i niebo. A wszystko to wpisane w niesamowity klimat, swojski, prymitywny, harmonijny – taki, który staje się nam dobrze znany. Oczami wyobraźni widzimy farmy, domy, piękne widoki, a nawet szkolny składzik, gdzie spotykają się kochankowie. Nigdy nie przestanie zadziwiać mnie lekkość tych opowiadań, to jak wpływają one na moją wyobraźnie i postrzeganie bohaterów. Szara codzienność, która nas nie dotyczy, pozwala nam przez chwilę żyć  życiem innych ludzi. Niby obcych, a jednak dość dobrze znanych. Autorka nie tylko jest  królową tego gatunku, jest również mistrzynią w tworzeniu postaci. Każda osoba stworzona przez Munro ma niezwykłą osobowość. Nie znajdziecie tutaj idealnych postaci bez skazy. Ci tutaj są „porysowani” i prawdziwi. Czytając mamy wgląd w ich myśli i sekrety. Autorka w swoich opowiadaniach zahacza o tematykę moralności, seksu, homoseksualizmu, a nawet więzi rodzinnych – czyli wszystkiego, co dotyczy człowieka. Jednym słowem oblicze każdego z nas. Zwyczajność jest przepisem na sukces Munro. Pomyśleć, że nie czytałam opowiadań ( nie lubiłam tego gatunku), ale dzięki twórczości tej autorki, odkryłam coś niezwykłego. Zafascynowała mnie swoim stylem, tym co ma dopowiedzenia i to w takiej krótkiej formie literackiej. Odkrywam nowe horyzonty literackie. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że tymi opowiadaniami należy się „delektować” – czytać po jednym opowiadaniu i dać sobie czas na analizę. Twórczość tej noblistki nie jest do jednokrotnego „użytku” – można po nią sięgnąć w, każdym momencie życia i zawsze będzie na czasie. Po przeczytaniu „Księżyców Jowisza” z pewnością nabierzecie apetyt na kolejne tytuły. Zdecydowanie polecam.