Gayle Forman - Zostań, jeśli kochasz

tłumaczenie: Hanna Pasierska

tytuł oryginału: If I Stay

wydawnictwo: Nasza Księgarnia

data wydania: 10 września 2014

liczba stron: 248

kategoria: Literatura młodzieżowa

„Zostań, jeśli kochasz” kupiłam, gdy tylko znalazła się na półce w księgarni. Czekałam na nią i dlatego nie mogłam przejść obojętnie, zresztą tego dnia zakupiłam jeszcze inne tytuły w innych księgarniach. Każdy, kto kocha książki wie jaką one mają siłę przyciągania :) Nie ma to jak zapach książek! Tak więc, gdy wpadła już w moje rączki a portfelik się uszczuplił zabrałam się do czytania i przeczytałam w jeden dzień. Nie tylko dlatego, że nie jest to obszerne tomisko ani nie dlatego, że jestem spragniona literatury (choć jestem i to bardzo!), po prostu mnie pochłonęła. Otworzyłam na pierwszej stronie i już wiedziałam, że jestem stracona!

Mia straciła wszystko. Czy miłość pokona śmierć? Po tragicznym wypadku, w którym zginęli jej najbliżsi, Mia trwa w stanie dziwnego zawieszenia. Musi podjąć decyzję, czy walczyć o odzyskanie przytomności, czy też poddać się i umrzeć. Próbując rozstrzygnąć ten dylemat, wspomina dotychczasowe życie.

Poruszająca książka o dającej wsparcie rodzinie, przyjaźni, samotności i znajdowaniu swego miejsca na ziemi, o umiejętności żegnania się z przeszłością i przyjmowania tego, co nadchodzi. "Zostań, jeśli kochasz" opowiada o potędze miłości i wyborach, których każdy z nas musi dokonać. Opis oraz okładka, która przestawia kolaż stworzony z scen z filmu zachęca do przeczytania. Czego się spodziewałam? Historii, która da do myślenia, która wzruszy i poruszy najczulsze struny. Czy spełniła moje oczekiwania? Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że tak. Tekst jest płynny a narracja nie irytuje. Czytając zauważymy huśtawkę – przeskok – czas teraźniejszy miesza się ze wspomnieniami. Pozwala nam to lepiej poznać główną bohaterkę, jej życie, poglądy i rodzinę, której już nie ma. Będziemy mogli sami ocenić co straciła. Wpływa to korzystnie na czytanie, gdyż w jednej chwili jesteśmy na OIMOie i patrzymy oczami Mii na to co się dzieje wokół a za chwile przenosimy się do wybranego wspomnienia, które zupełnie odwraca uwagę od tragedii. Smutek przeplata się z innymi emocjami. Mia odgrywa tutaj rolę nie tylko walczącej o życie. Jest narratorką, kimś na kształt ducha, który obserwuje, komentuje i walczy z myślami. Zostać czy odejść? To podstawowe pytanie. Akcja jest dynamiczna, melancholijna pełna miłości, dylematów i śmierci. Sama miałam kiedyś w planie napisać podobną historię, ale się za nią nie zabrałam, (może i dobrze, gdyż chyba nie wyszła by mi tak dobrze jak ta, którą właśnie przeczytałam). Doba z życia nastolatki, która straciła swoich najbliższych i walczy o swoje życie. Doba decydująca. W ciągu dwudziestu czterech godzin może się dużo wydarzyć. Można sprowokować przyjaźń, odwagę, zrozumienie i wygrać ze śmiercią. A przy tym odnaleźć się w świecie równoległym.

„ Wokół mnie nie ma jednak nikogo podobnego do mnie. Może wykombinowali, jak zwiać na Hawaje.”

Dialogi i monologi mają charakter, nie są zlepkiem liter i słów. Mają kształt – czasami smucą, czasami śmieszą, a innym razem dziwią. Musze przyznać, że nie uroniłam ani jednej łzy podczas czytania. Sama się sobie dziwię. Historia jednak zaintrygowała mnie na tyle, że czytałam ją aż do drugiej w nocy. Musiałam wiedzieć co się wydarzy. Musiałam dowiedzieć się czy miłość pokona śmierć. Byłam ciekawa jaką decyzję podejmie Mia. Zastanawiam się czy obejrzeć film. Co prawda główną rolę gra aktorka, którą bardzo lubię – Chloe Grace Moretz – jednak boje się, że film nie odzwierciedli w pełni emocji, które towarzyszą książce. Zazwyczaj wolę wersje książkowe i moją wyobraźnię. A tak swoją drogą jedno ze wspomnień, przypomniało i moje dzieciństwo i fisia na punkcie gry Operacja (której jednak nie dostałam! ;p ). Czy warto ją przeczytać? Myślę, że tak. Nie jest grubaśna, czyta się lekko a historia jest ciekawa. A później (jak kto woli) można obejrzeć film i porównać co lepsza książka i wyobraźnia czy wizja scenarzysty i aktorów.